Niezbędniki
Niezbędne informacje katolickie
7 uczynków miłosierdzia co do ciała
Nakarmić głodnychNapić się spragnionychPrzyodziać nagichPrzygarnąć bezdomnychZaopiekować się chorymiOdwiedzić uwięzionychAby pochować zmarłych
7 duchowych uczynków miłosierdzia
Dzielić się wiedząDać radę potrzebującymAby pocieszyć cierpiącychByć cierpliwym w stosunku do innychAby przebaczyć tym, którzy cię zraniliAby naprawić tych, którzy tego potrzebująAby modlić się za żywych i umarłych
7 Darów Ducha Świętego
MądrośćZrozumienieRada/słuszny osądMęstwo/odwagaWiedzaPobożność/szacunek Bojaźń Pana/Podziw i zadziwienie
Trzy cnoty teologiczne
WiaraNadziejaMiłość (dobroczynność)
4 cnoty kardynalne
RoztropnośćSprawiedliwośćMęstwoWstrzemięźliwość
Dziesięć Przykazań
Dziesięć Przykazań to coś więcej niż tylko zasady i prawa. Stanowią one podstawę nauczania moralnego i kształtują nasze obowiązki jako chrześcijan w relacji do Boga. Dziesięć Przykazań zostało danych Mojżeszowi przez Boga na górze Synaj po tym, jak został uratowany przez Boga z niewoli w Egipcie. Przykazania te są wyrazem i znakiem Przymierza pomiędzy Bogiem a ludem Bożym i są tak samo potężne i wiążące, jak były w chwili ich spisania. Jestem Panem, twoim Bogiem. Nie będziesz miał obcych bogów przede mną Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga swego, na próżno Pamiętaj o świętowaniu dnia Pańskiego Czcij swego ojca i swoją matkę Nie zabijaj Nie cudzołóż Nie kradnij Nie będziesz fałszywie zeznawać przeciwko bliźniemu Będziesz miał nie pożądaj żony bliźniego swego Nie będziesz pragnął dóbr bliźniego swego
Dziesięć Przykazań to coś więcej niż tylko zasady i prawa. Stanowią one podstawę nauczania moralnego i kształtują nasze obowiązki jako chrześcijan w relacji do Boga. Dziesięć Przykazań zostało danych Mojżeszowi przez Boga na górze Synaj po tym, jak został uratowany przez Boga z niewoli w Egipcie. Przykazania te są wyrazem i znakiem Przymierza pomiędzy Bogiem a ludem Bożym i są tak samo potężne i wiążące, jak były w chwili ich spisania. Jestem Panem, twoim Bogiem. Nie będziesz miał obcych bogów przede mną Nie będziesz wzywał imienia Pana, Boga swego, na próżno Pamiętaj o świętowaniu dnia Pańskiego Czcij swego ojca i swoją matkę Nie zabijaj Nie cudzołóż Nie kradnij Nie będziesz fałszywie zeznawać przeciwko bliźniemu Będziesz miał nie pożądaj żony bliźniego swego Nie będziesz pragnął dóbr bliźniego swego
Dwa największe przykazania
Na pytanie, które z przykazań jest największe, Jezus odpowiedział dwoma. W nauczaniu Jezusa przykazania te uzupełniają się wzajemnie i nie można ich postrzegać jako istniejących oddzielnie. Pierwszym jest miłowanie Pana, Boga swego, całym swoim sercem, duszą, umysłem i siłą, a drugim jest miłowanie bliźniego swego jak siebie samego.
8 Błogosławieństw
Są to nauki Jezusa podczas Kazania na Górze, w którym opisuje postawy i postępowanie, jakie powinni charakteryzować Jego uczniowie i naśladowcy. Można je postrzegać jako wzorce prowadzenia autentycznego życia chrześcijańskiego. Błogosławieni ubodzy w duchu, bo do nich należy Królestwo Niebieskie. Błogosławieni cisi, bo posiądą ziemię. Błogosławieni, którzy płaczą, albowiem oni będą pocieszeni. Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni się nasycą. Błogosławieni. miłosierni, albowiem miłosierdzia dostąpią. Błogosławieni czystego serca, albowiem ujrzą Boga. Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani dziećmi Bożymi. Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, bo do nich należy Królestwo Niebieskie.
14 stacji Drogi Krzyżowej
Jezus skazany na śmierćJezus zmuszony jest nieść swój krzyżJezus upada po raz pierwszyJezus spotyka swoją matkęSzymon pomaga Jezusowi nieść krzyżWeronika ociera twarz JezusaJezus upada po raz drugiJezus spotyka kobiety jerozolimskieJezus upada po raz trzeciJezus zostaje obnażonyJezus zostaje przybity do krzyżaJezus umiera na krzyżu KrzyżJezus zdjęty z krzyżaJezus złożony w grobie
7 ostatnich słów Chrystusa
- Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią. (Łk 23:34) Zaprawdę, powiadam ci: Dziś będziesz ze mną w raju. (Łk 23:43) Niewiasto, oto syn twój. . . Oto twoja matka. (Jana 19:26-27) Eli, Eli, lamma sabachtani? (Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?) (Mateusz 27:46) Pragnę. (Jana 19:28) Dokonało się. (Jana 19:30) Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego. (Łukasz 23:46)
Owoce Ducha Świętego
DobroczynnośćRadośćPokójCierpliwośćDobroćDobroćDługie cierpieniePokoraWiernośćSkromnośćSamokontrolaCzystość
Cztery znaki Kościoła katolickiego
JedenŚwiętyKatolickiApostolski
Przykazania Kościoła
W niedziele i święta nakazane uczestniczą we Mszy św., nie wykonując w te dni niepotrzebnej pracy. Przynajmniej raz w roku spowiadaj się z grzechów ciężkich. Często przyjmuj Komunię św., przynajmniej w okresie wielkanocnym. Pość i wstrzemięźliwość w wyznaczone dni i Przyczyniajcie się do wspierania Kościoła. Przestrzegajcie praw Kościoła dotyczących małżeństwa i udzielajcie wychowania religijnego swoim dzieciom słowem, przykładem, korzystając ze szkół parafialnych lub programów nauczania religii. Przyłączcie się do ducha misyjnego i dzieła Kościoła.
“As Christians we remain deeply convinced that the ultimate aim, that most worthy of the person and of the human community, is the abolition of war. We must therefore always commit ourselves to building bridges that unite rather than walls that separate; we must always help to find a small opening for mediation and reconciliation; we must never give in to the temptation of considering the other as merely an enemy to destroy, but rather as a person endowed with intrinsic dignity, created by God in his image.” — Pope Francis Reflection: Do you ever give in to the temptation of seeing someone as merely an enemy? Think of that person as someone created in God’s image, just as you are. How does this change your desire to build a bridge toward unity rather than a wall to isolate? This content comes to you from Our Sunday Visitor courtesy of your parish or diocese.
Lk 10:13-16 The disciples are to bring Jesus, the word of God, to all those they encounter on the journey. There have been those Jewish cities who did not listen because of their pride and obstinance, having learned nothing from their history, their heritage. We are thankful for the story of our Christian faith and for those who teach us. May we continue to learn and grow and teach others. This content comes to you from Our Sunday Visitor courtesy of your parish or diocese.
“That is a real labor of love.” Hearing that statement likely draws to mind the actions of you or someone you know: dedication of time to a special ministry or charitable organization; a craft or art given to loved ones, the parish or a local group; the attention of parents, coaches or teachers for children and youth; the care of health professionals and volunteers for the ill, elderly or those who are dying. These can be real “labors of love.” When we consider it this way, stewardship is a labor of love: we love God, we recognize that all we are and have come from God alone, and, out of this love and gratitude, we respond by being good stewards of our time, our presence and prayer, our talents and material resources. We become more intentional about the ways we use our lives and resources, and are then less willing to waste them. Sometimes our stewardship is noticeable and requires a substantial commitment. Yet the simple daily tasks of our lives can also include labors of love: a caring thought shared; a simple meal prepared, even on the run; a load of laundry accomplished; an encouraging hug at the end of a long day. These are also the ways of stewardship, as we care for, nurture and bring to increase the stuff of our lives, no matter how great or small it may seem. A young woman, Kelli, shared with a group of friends this week this sentiment when she said: “You changed my life. You may not even know it, but your presence and willingness to bring me into your group gave me the confidence I needed so very much.” Kelli’s friends were good stewards of their attention, and from her sharing we see the impact of their labor of love. This article comes to you from Grace In Action ( Our Sunday Visitor ) courtesy of your parish or diocese.
The Gospels clearly say that Jesus rose in a human, bodily form. (And that’s important.) The Resurrection wouldn’t have been the Resurrection if Jesus had, say, appeared like Obi-Wan Kenobi at the end of “Return of the Jedi.” Jesus isn’t some disembodied spirit who flickers and glows with a knowing smile and nothing in the way of practical advice. Instead, he walks again among us. In person. In the flesh. There are lessons for us in that choice. WE’RE THE WHOLE PACKAGE: First of all, it tells us that the human body is sacred. Put more simply, it tells us that the human body is good. That, in turn, tells us that there must be something awfully special about us. After all, if a human body was good enough for the risen Lord to reoccupy instead of coming back as some bigger-than-life figure in the clouds, then our bodies — and everything that comes with them — should certainly be good enough for us. GOD THINKS YOU’RE A “10”: More than that, it should teach us that we should love what we’ve been given. Funny thing about bodies — we only get one. It’s important to take care of it. Eat right. Exercise. All that. Yes. But it really boils down to loving ourselves for what we are: tall or short, big or small, straight or curly hair. Our bodies are, indeed, temples, regardless of their current condition. DRESS IT UP AND TAKE IT OUT: The other lesson Jesus’ resurrection teaches us is that there is great value and importance to presenting ourselves to one another physically. We live in an increasingly detached world. Think of the impact if Mary Magdelene had known of Jesus’ resurrection only because his Facebook status had changed. Doesn’t have quite the same oomph. Jesus returned to his friends and his followers. He didn’t just send word. He didn’t appear in a dream. He presented himself bodily … and in doing so encourages us to do the same. Let’s remember to pay respect to our own temples; let’s love one another without forgetting the “love ourselves” part; and let’s be there for one another … body and soul. This content comes to you from Our Sunday Visitor c ourtesy of your parish or diocese.
Wyandotte, MI 48192 USA
Nowy akapit
734-284-9135
© Nasz niedzielny gość
Admin
Powered by Nasz niedzielny gość